Bilinmeyene Başlamak: Kabuğunu Kırmanın Sessiz Cesareti

Hayatta bazı başlangıçlar sesgetirmez. Kimse alkışlamaz, kimse görmez. Ama sen bilirsin: Bir şeydeğişmiştir. İşte o an, bilinmeyene ilk adım attığın andır.

“Bilinmeyene başlamak” kulağa şiirselgelebilir ama aslında oldukça sade ve gerçek bir eylemdir. Her şey tanıdıkken,düzen içindeyken, bir şey içten içe seni dürter: "Ya başka bir yol dahavarsa?" Bu dürtü, insanın kendini yeniden tanıma arzusu olabilir. Birmeslek değişikliği, bir ilişkiye başlama ya da bitirme kararı, sağlıkla ilgilibir dönüşüm… Ne olursa olsun, bu adım “kabuk kırmak” gibidir. Rahat ama dargelen eski bir benliğin dışına çıkmak.

Yeni adımlar atmak cesaretister. Cesaret, korkunun yokluğu değil, korkuya rağmen yürümeye devam etmektir.Brené Brown'un dediği gibi: “Cesarether zaman kükreyen bir ses değildir. Bazen cesaret, günün sonunda ‘yarınyeniden deneyeceğim’ diyen sessiz bir sestir.” Ve bazen, sadece küçük biradımla başlar: Bir randevu almak, bir telefon etmek, bir “hayır” ya da “evet”demek…

Unutma, hiçbir zaman geçdeğildir. Gerçekten değildir. Bunu içselleştirmediğimiz sürece, yaş aldıkçakalbimizdeki kapılar birer birer kapanıyor sanırız. Oysa bazı kapılar sadecebelli yaşlarda açılır. Olgunlukla, tecrübeyle, bazen de artık kaybedecek çokşey kalmadığında...

GeorgeEliot’un sözü kulağına küpe olsun: “Neolabileceğini asla bilemeyecek kadar geç değildir.” Yaşam seninle birlikteşekillenmeye hazır. Kendi sesini bastırmadan, kendi adımlarını küçümsemedenyola devam et.

Kendine şu soruyu sor: “Kimibekliyorum?” Zamanı mı? Onayı mı? Daha uygun bir duyguyu mu? Bazen hayat senibekliyor olabilir. Ve belki de bugün, o ilk küçük adımı atma zamanı.

Senin yanındayım. Her yeniadımda, her kırılan kabukta. Cesaret, içindekini görüp dışına yansıtmaktır. Veevet, sen bunu yapabilirsin.

Sevgiyle,D

‍