Başlamak ve Devam Etmek Arasında: Mükemmeliyetçiliğin Tuzağından GücüneUyan

Başlamak her zaman kolay değildir. Hele ki zihninde “ya tam olursa, yahiç olmazsa” sesi çınlıyorsa… Mükemmeliyetçilik çoğu zaman ilerlemenin değil,ertelemenin kılığına girmiş bir engeldir. “Hazır değilim”, “daha iyi olmalı”diyerek günleri tüketiriz. Oysa çoğu zaman kendi kendimizi baltalayan da yinebiziz.

Julia Cameron, Sanatçının Yolu adlı kitabında şöyle der:

“Mükemmeliyetçilik, ilerlemenin düşmanıdır. O yaratmaya değil,engellemeye yarar.”
Ne kadar tanıdık değil mi? Mükemmeliyetçilik üretmemizi değil, durmamızı ister.Başlamaktan alıkoyar. Ve böylece “başaramamış” değil, “denememiş” oluruz. Oysailerlemek için önce denemek gerekir.

Olmadıysa? Ne güzel. Şimdi yeniden başlama zamanı. “Yılmak yok” sözüsüslü bir motto değil; denemeyi bırakmama kararıdır. Hatalardan korkma. Her"olmadı" aslında daha güçlü bir “nasıl daha iyi olur” sorusuna açılanbir kapıdır.

Elizabeth Gilbert, Büyük Sihir adlı kitabında şöyle yazar:

“Korkunu kolunun altına al, ama direksiyona oturtma. O sadece seninlegelsin, yolu sen çiz.”
Bu söz bize hatırlatır: Korkular, şüpheler hep olacak. Ama güç de hep içimizdeolacak. “Başarabilirsin” klişe değil, bir hatırlatmadır. Gücünü topla. Güçsenin içinde.

Ne zaman başlamak gerekir biliyor musun? Hemen. Şu anda. Mükemmel olmayıbekleme. Hazır hissetmeyi de… Çünkü gerçek hazır oluş, harekete geçerkenşekillenir.

Seninle birlikte, her adımda, yeniden başlamanın değerini bilen biryerden…
Hadi, bu hafta sadece bir adım at. Gerisi gelir.

‍